Ceylana 1000 Mektup -3-

III

sessiz, derinden

ve her solukta yenilenir hayat

biz bizim nefesimizi duyabilirsek

köprüyü mü indirmeli

nehri mi kaldırmalı

nehir dalgaları yükseklere taşır

köprülere ilk dokunuşu dalgaların

söyle bu kadar mı sarsar insanı?

gün gelir köprüler de eğilir ama

aslolan akarsuya kapılıp gitmektir

yüzme bilmesek de, teslim olabilirmektir

suya değen,

ayaklarından ötesi olmasa da

inan, köprü kanatlı bir kuş olabilir

“bir suya kapılıp gitmek istiyorum

dalların kırıldığı yerde, kanatlanan bir kuş olmak istiyorum "

"su olmalı birkaç damla

ve ince bir sızı gibi süzülmeli toprakta"

bir çocuğun minik elleriyle çizdiği

yollarda yol almak

parmak uçlarının değdiği

izleri iz bilmek

yatağım diye nehir olmak size

enginlere gidene kadar coşup

sonra sakin dökülmek bir denize

kırılan değil
yeşeren bir dal olmak

umut olmak ve ümitli olmak

yuvadan uçan minik kuşların

yüreğindeki heyecana ortak olmak

sonra yok olmak

ve yeniden var olmak

ümidvar olmak

"körebe olmak da yakışır insana

dokunarak öğrenebilmek için sana"

gölge oyunlarında

bir gözü görmekten öte

resmedersin ya hani ellerinle

sadece hatları yakalamakla

bir yüzü ezberler ya hani ellerin

ve ne der acaba dudakları bir insanın

seviyorum diyen bir çift ıslak dudağa

dokunduğunda parmak uçlarıyla

yazılabilir mi ürkek ellermin şiiri

sen parmaklarıma değen

avuçlarımın terlerken duyduğu

ve uzaklardan yakına gelen

rüzgar öpmüş çiçek dokunuşları

kokladığım bahar havası

içimde dinmeyen bir bahar özlemi

yazbahar, kışbahar, düşbahar

sen, gelsen ya, yaz...