med cezir manzaraları

dile gelip ansızın, öylesine bir an

uykumu yokluğunla böldüğün bir gece

içimdeki öfkeden kudurmuş hayvan

çelip aklımı, diyor ki kendince:

ya çek git buralardan, yak canını

ya sev bu gece delice, yak canını

nereye kadar

daha diyorsun ya,

hani yetmiyor diye

biraz daha, bir şans daha

oysa her defasında

son şansımız bu diye

daha sıkı tutunmalıyız hayata

Yüreği/m çocuk

uyudum, uyandım sen hep aklımdasın

bu kadar uzaktayken bile yanımdasın

aldığım nefessin, damarımda, kanımdasın

madem ki; özümde, içimde, canımdasın

tut elimi, sevdanı bileyim. yüreği/m çocuk

acaba ben kadar sever misin beni?

istesem kocaman sarar mısın beni?

bir düşe dalsam yumup da gözlerimi

madem ki; her zaman çok özlersin beni

tut elimi, halini göreyim. yüreği/m çocuk

yollarda oynarken koşup, düşüyorsun

akşamın serininde titreyip, üşüyorsun

acımadan bazen, yürek yâremi deşiyorsun

madem ki; benimle uzak yolları düşlüyorsun

tut elimi, haydi gidelim. yüreği/m çocuk

aklına esip hani, güneşe gitmek diliyorsun

elalem aya, biz yaya bunu da bilmiyorsun

hangi oyunu oynasak sen beni yeniyorsun

madem ki; haydi gel,yine gezelim diyorsun

tut elimi, gözünü seveyim. yüreği/m çocuk

ne karanlık yollar var, iyi niyet döşeli

ne insanlar tanıdım yürekleri kaç köşeli

"gönül dağı"mız hep lale, sümbül, menevşeli

madem ki; yollarda düşmekten çok ürküyorsun

tut elimi, ikimiz geçelim. yüreği/m çocuk

göçmen kuşlar gibi uzak diyarlara uçuyorsun

yanına sokulsam, hemen az öteye kaçıyorsun

bazen toplayıp, bazen saçlarını saçıyorsun

madem ki; dik yokuşlarda bu kadar susuyorsun

tut elimi, birlikte içelim. yüreği/m çocuk

sana gelirken koşan yollar geri gider

derlerdi bilmezdim ayrılık ölümden beter

ikimize ne günler yeter, ne yıllar yeter

madem ki; ne çok sevdim bilmek istiyorsun

tut elimi, sarılıp öpeyim. yüreğim çocuk

Ayak izleri

üstüne basınca ürktüğün kadar
yere düşen ekmek kırıntılarının

biraz korkup çekindin mi acaba
basarken yüreğimin kırgınlıklarına

Seninle

S
eninle herşey daha güzel...

I
-gul(b)ebek için-

güzel bir gün

güzel bir hava

gün doğmuş güneş açmış

sen de aç göz kapaklarını

uyan bebeğim

dur sakın kapama

gözlerinden öpeceğim.

Adın bu gece umut

Göz açıp kapayana kadar uyudun mu?

Nasıl bir şey bu, hani ağladığımız yarınların

asfalta tenimiz kazınırken nesi güzel, uyuyup

hergün başka bir şehrin bahtsızlığında uyanmanın?

Bir göz açıp kapanmasından az daha uzak

çilesi, yumak yumak bir ömürden kaçarak

hasretin hıncını merdivenlerden çıkaran

yolsuz ve yoksul bir ikindi yalnızlığından

Kokusuna senim karışmış bir çorba, ocakta

Yorgun bakışlarımızda bitimsiz bir kardeşlik

Ve hayatın alnımızda iz bırakırken yaptığı kalleşlik

Alnımı gök kubbeye dikerken de yanımda dur

Ağlama sakın, sadece elimi tut.

Seni seviyorum. Adın bu gece umut...

Budur işte

sözün ne anlamı kalır

yanımda olsan keşke

kelimeler ne kadar anlamsız

hiç konuşmasak da olur

geriye bir hay, bir huy
bir nefes verip, almak kalır.

yani her akşam işten çıktığımda

sevinçli bir telaşla geliyorsam sana

ya da sen coktan pişirip, bir kap erişte

benı beklıyorsan hani gözlerin kirişte
budur sevdiceğim budur, budur işte.